təklənmək

f. Yoldaşlarından, yanındakılardan ayrılıb tək qalmaq, tək özü qalmaq. <Durna> dolu torbanı çiyninə alıb, qızlardan aralandı, təklənib kəndə tərəf getdi. Ə. Vəl.. <Ədhəm> bilirdi ki, Səlim təklənəndə öz təsir gücünü xeyli itirir, çaşır, təntiyir. B. Bayramov.